Αισιόδοξες σκέψεις

Όταν μου ζητήθηκε από το σχολείο (μου) των παιδιών μου να γράψω τις σκέψεις μου για την γενιά Ζ, δεν ήξερα καλά-καλά ποια είναι η «Γενιά Ζ»… πόσο μάλλον ότι έχω δύο παιδιά που ανήκουν σε αυτήν!!

Η πρώτη μου, αυθόρμητη σκέψη ήταν να αναφερθώ αναλυτικά σε όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας γονιός της «εποχής μου». Αυτό που κυριολεκτικά μου κατέκλυζε το μυαλό, ήταν εκείνες οι φορές που αγχώθηκα, προβληματίστηκα, νευρίασα, τρόμαξα, στεναχωρήθηκα στην προσπάθειά μου να αντιμετωπίσω την εφηβεία των παιδιών μου. Μια εφηβεία που γεννήθηκε και ανδρώνεται μέσα στην τεχνολογία και δεν μπορεί καν να διανοηθεί τη ζωή χωρίς μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς διαδίκτυο.

Ενώ, λοιπόν, έχω βολευτεί στην πολυθρόνα μου κοιτώντας τη λευκή οθόνη του υπολογιστή και είμαι κυριολεκτικά έτοιμη να εφορμήσω για να γράψω όλα τα μειονεκτήματα της εποχής στην οποία μεγαλώνει η γενιά Ζ και ακολουθεί η γενιά Α, συνειδητοποιώ πόσο άδικο είναι αυτό για τα παιδιά…Τελικά, με δυο λόγια, προτίμησα να εστιάσω σε όλα αυτά που κάνουν τη γενιά αυτή τόσο ιδιαίτερη και ξεχωριστή, και εμπεδώνουν σε εμάς την ελπίδα ότι αυτή θα ζήσει σε έναν κόσμο που σε πολλά σημεία θα είναι καλύτερος από τον δικό μας.

Διαβάζοντας για τη γενιά αυτή, συνειδητοποίησα ότι ένας παράγοντας που την κάνει τόσο διαφορετική από τις προηγούμενες, είναι η τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, γεγονός που άλλαξε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έτσι λοιπόν, τα παιδιά αυτά εμφανίζονται να είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένα σε θέματα ασφάλειας στο διαδίκτυο και γενικότερα στην υπερέκθεσή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έρευνες ανά τον κόσμο το αποδεικνύουν και μας κάνει να θέλουμε να διδαχτούμε από τα παιδιά μας, αφού για αυτά το διαδίκτυο είναι η καθημερινότητά τους και αυτό δεν τους τρομάζει, όπως ενδεχομένως συμβαίνει με τους μεγαλύτερους.

H ευαισθητοποίησή τους σε θέματα που αφορούν στο περιβάλλον είναι, επίσης, σαφώς εντονότερη από τις αντίστοιχες ανησυχίες των millennials, καθώς φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι είναι μέρος του φυσικού κόσμου και ότι χρωστούν σ’ αυτόν. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι η τσάντα ανακύκλωσης καθιερώθηκε στο σπίτι μας, όταν η πεντάχρονη τότε κόρη μου, επιστρέφοντας μια μέρα από το σχολείο, με ρώτησε πού κάνουμε ανακύκλωση! Ακούγεται απλό, αλλά συγχρόνως και σημαντικό.

Οι νέοι, λοιπόν, είναι σαφώς ανήσυχοι για το περιβάλλον και δεν αρκούνται σε αυτό, αλλά συσπειρώνονται και έχουν ως δεδομένη την άμεση και αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τους συνομήλικούς τους ανά τον κόσμο μέσα από τον ψηφιακό κόσμο. Αυτό κάνει τη «φωνή τους» πιο δυνατή παντού και γρήγορα. Γνωρίζουν πολύ καλά αυτή τη δύναμη που τους προσφέρουν οι συλλογικότητες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την αξιοποιούν. Αυτό ισχύει και για πολλά άλλα θέματα που αφορούν στην κοινωνία μας, όπως τη διαφορετικότητα σε κάθε επίπεδο.

Ας μην ξεχνάμε κάτι ακόμη: ότι η ίδια η τεχνολογία που τόσο δαιμονοποιούμε για την τόσο αλόγιστη από τα παιδιά μας χρήση της, μας έχει φέρει πολλές φορές κοντά σ’αυτά. Πόσες φορές μπορέσαμε και παρακολουθήσαμε κάποιον αθλητικό αγώνα ζωντανά, μέσα από μια κλειστή ομάδα γονιών σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Πόσες φορές μπορέσαμε και μεταφερθήκαμε στο δωμάτιό τους σε κάποια άλλη χώρα και είδαμε στο βλέμμα τους την ανησυχία ή τη χαρά τους. Πόσες φορές είμασταν εκεί, όταν ζήτησαν τη γνώμη μας μέσα από το δοκιμαστήριο κάποιου καταστήματος ρούχων, όταν την ίδια στιγμή εμείς βρισκόμασταν στην εργασία μας.

Τα παιδιά της Γενιάς Ζ και Α προσαρμόζονται εύκολα και δεν αναγνωρίζουν καμία παραδοχή ως δεδομένη. Ξέρουν ότι οι γονείς τους λίγα χρόνια πριν, έζησαν τη λεγόμενη οικονομική κρίση και αυτό δε φαντάζει ανοίκειο, μακρινό και ξένο στους νέους όπως συνέβαινε με τη γενιά των MILLENIALS, στην οποία ανήκω κι εγώ. Ξέρουν, επίσης, πολύ καλά ότι πρέπει να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις, όχι απλά αθροίζοντας τίτλους πτυχίων αλλά διαμορφώνοντας πολύπλευρες προσωπικότητες που θα τους διαφοροποιήσουν από τους συνομηλίκους τους. Αντιλαμβάνονται δηλαδή, ως μόνη παραδοχή την πολύπλευρη επένδυση στον εαυτό τους…

Ένας άλλος τομέας στον οποίο η γενιά Ζ «μας βάζει τα γυαλιά», είναι αυτός της υγιεινής ζωής. Προσέχουν τη διατροφή τους και ενδιαφέρονται για την τροφή που θα καταναλώσουν. Θέλουν να συμμετέχουν ενεργά στην προετοιμασία του γεύματός τους. Έχουν καταφέρει να κάνουν μόδα το σπιτικό φαγητό και να ανεβάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες των πιάτων που προετοιμάζουν, αφού ασχολούνται πολύ και με την εμφάνιση αυτών. Αυτό βέβαια ισχύει και για τα δύο φύλα. Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, καπνίζουν λιγότερο και καταναλώνουν λιγότερο αλκοόλ. Κάνουν γυμναστική γιατί πραγματικά το θέλουν και αναγνωρίζουν το όφελός της στη ζωή τους κι όχι γιατί είναι μόδα η συνδρομή σε κάποιο γυμναστήριο. Συνδέουν την κάθε μέρα τους μ’ αυτήν και μπορούν να γυμναστούν ακόμα και μόνοι τους με βίντεο γνωστών αθλητών με πρόγραμμα που τους ταιριάζει και θα επιλέξουν οι ίδιοι από το διαδίκτυο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που εντυπωσιάζομαι από τα παιδιά μου, τους φίλους τους και γενικότερα τη γενιά τους. Γιατί λοιπόν, να προσπερνάω τα τόσα θετικά των παιδιών αυτών; Αντί να τα κατηγορούμε ότι έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι προς τα κάτω κοιτώντας συνεχώς στις οθόνες των κινητών τους, ας σκεφτούμε ότι την ίδια ακριβώς στιγμή, μπορεί το μυαλό κι η καρδιά τους να ταξιδεύει σε κάτι μεγάλο ψηλά.

Καταλαβαίνω και κυρίως νοιώθω ότι έχω να κερδίσω τόσα πολλά πράγματα από τους νέους της Γενιάς Ζ και Α. Δείχνοντάς τους εμπιστοσύνη και πιστεύοντας σε αυτούς, έχω μόνο να κερδίσω, να μάθω και να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Ας δώσουμε χώρο σε αυτήν τη νέα γενιά που έχει τη δυναμική της ηλικίας της, την εξυπνάδα να αποφύγει τα λάθη των προηγούμενων γενιών και -γιατί όχι – το προνόμιο να κάνει τα δικά της λάθη.

Ξέρουν, θέλουν, μπορούν.

Ας τους καλωσορίσουμε στον κόσμο των ενηλίκων!

«Ξέρουν, πολύ καλά ότι πρέπει
να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις,
όχι απλά αθροίζοντας τίτλους πτυχίων αλλά
διαμορφώνοντας πολύπλευρες προσωπικότητες
που θα τους διαφοροποιήσουν
από τους συνομηλίκους τους».

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΕΡΙΑΚΙΔΟΥ-ΓΕΩΡΓΙΟΥ