Κινηματογράφος και διαφορετικότητα

«και το βράδυ/ στον κινηματογράφο/ βλέπεις/ ό,τι δεν είδες το πρωί…»

Στίχοι από το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη «Το πρωί και το βράδυ», που αγγίζουν την αξία του κινηματογράφου.

Η επονομαζόμενη έβδομη τέχνη αξιοποιεί την οθόνη και πλάθει μπροστά στο κοινό έναν κόσμο, άλλοτε καλύτερο, άλλοτε χειρότερο, κάποτε ακριβώς όπως είναι, αλλά πάντοτε με σκοπό να ευαισθητοποιήσει και να κινητοποιήσει προς την αλλαγή. Σε αυτό το πλαίσιο, ο κινηματογράφος δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με τη διαφορετικότητα, την ανοχή και τον σεβασμό στο διαφορετικό, στον Άλλο, στον συνάνθρωπο. Αγγίζοντας θέματα που αφορούν τη θρησκευτική ελευθερία, τη φυλετική διαφορά, τις κοινωνικές μειονότητες και τα άτομα με αναπηρίες τα φέρνει από το περιθώριο στο προσκήνιο. Παρουσιάζει τη δική τους πραγματικότητα στους θεατές, προβληματίζει και καλλιεργεί την ενσυναίσθηση. Έτσι, όταν τα φώτα πάλι ανάβουν, βγαίνουμε έξω από τις αίθουσες με άλλη οπτική και αναγνωρίζουμε στα μάτια των άλλων όχι τον ξένο, τον διαφορετικό, αλλά αυτόν με τον οποίο μοιραζόμαστε αυτόν τον κόσμο.  

Στο Σχολείο μας, αναγνωρίζοντας την παιδαγωγική αξία του κινηματογράφου και αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες της κοινωνίας μας, επιλέξαμε ταινίες που θίγουν το ζήτημα της διαφορετικότητας. Παράλληλα, ο κ. Γεωργιόπουλος, ιδιοκτήτης του κινηματογράφου «Δαναός», σε συνέντευξη που μας παραχώρησε μοιράστηκε μαζί μας τη δική του θεώρηση για την ευαισθητοποίηση στο θέμα της διαφορετικότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσω του κινηματογράφου.

Φώτα, κάμερες και…πάμε!