ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ

Βασικό μας μέλημα είναι να μην μεταδώσουμε στα παιδιά τους φόβους μας αλλά να τα ενημερώσουμε και να απαντήσουμε χωρίς δισταγμό στα ερωτήματα και στις απορίες τους. Παραμένουμε ψύχραιμοι και με ήρεμο τόνο φωνής, ενημερώνουμε ότι όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί μέτρο πρόληψης και σχετίζεται με την ασφάλεια όλων μας.

Συμβουλές για τη διαχείριση της κατάστασης:

Ξεκινάμε χωρίς δισταγμό τη συζήτηση και τα ενθαρρύνουμε να μας πουν τι γνωρίζουν για το θέμα, ώστε να εξηγήσουμε παραθέτοντας πραγματικά στοιχεία χωρίς υπερβολές. Δεν ελαχιστοποιούμε τη σοβαρότητα της κατάστασης ούτε όμως τα τρομάζουμε.

Μιλάμε ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους.

Ακούμε με ενσυναίσθηση τα συναισθήματά τους και τα ωθούμε να εκφράσουν ελεύθερα τους φόβους και τις αγωνίες τους, αποφεύγοντας να υποτιμήσουμε την έντασή τους.

Αν αλλάξει η συμπεριφορά τους και δείχνουν στεναχωρημένοι ή προβληματισμένοι μπορούμε να τους παροτρύνουμε να μας μιλήσουν λέγοντας: «Έχω παρατηρήσει ότι δείχνεις θλιμμένος/η εδώ και μερικές μέρες, θα ήθελες να μου πεις τι σκέφτεσαι»;

Η σιωπηλή ή/και αμήχανη στάση μας δε βοηθάει το παιδί καθώς δυσκολεύεται να καταπολεμήσει την αγωνία και τους φόβους του.

Η λειτουργικότητα στο σπίτι θα πρέπει να παραμείνει χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές, καθώς προσφέρει ασφάλεια ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων.

Τα παιδιά θα πρέπει να γνωρίζουν ακριβώς τι χρειάζεται εκείνα να κάνουν για να βοηθήσουν, άρα να λαμβάνουν ενεργό ρόλο στην αντιμετώπιση της κατάστασης και να εφαρμόζουν όλους τους κανόνες υγιεινής.

Συστήνεται τα μικρότερα παιδιά να μην εκτίθενται διαρκώς στις ειδήσεις των ΜΜΕ, γιατί δεν έχουν ακόμα τη συναισθηματική και νοητική ωριμότητα που θα τους επιτρέψει να επεξεργαστούν πληροφορίες και να καταλήξουν σε συμπεράσματα. Αντίθετα συνηθίζουν να επιστρατεύουν ασυνείδητες φαντασιώσεις γύρω από θέματα υγείας (αρρώστια, γιατρούς, νοσηλεία, νοσοκομείο, θάνατο κ.ά) που τα αναστατώνουν και δεν έχουν ρεαλιστική διάσταση.

Εξηγούμε ότι ακόμα και αν τα ίδια ή κάποιος άλλος αρρωστήσει αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να γίνουν καλά.

Ειδικά για τους εφήβους που αντιδρούν σε περιορισμούς και όρια, τονίζουμε την αναγκαιότητα της ατομικής ευθύνης στις επιλογές τους και ενθαρρύνουμε την υπευθυνότητα με την οποία χρειάζεται ν’ αντιμετωπίσουν την κατάσταση, παραμένοντας προσηλωμένοι στους στόχους τους.

Ο χειρισμός των εφήβων απαιτεί μεγαλύτερη ψυχραιμία και υπομονή αφού οι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων πρέπει ν’ αξιοποιήσουν το χρόνο τους για μελέτη ενόψει των εξετάσεων εισαγωγής στα Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Θα βοηθούσε όλους μας, μικρούς και μεγάλους, ν’ ανακαλύψουμε μια θετική διάσταση μέσα από τη συνθήκη που βιώνουμε, για αναστοχασμό, βελτίωση του εαυτού και επανεκτίμηση της καθημερινότητάς μας!