Διδάσκοντας στα παιδιά μας την αξία της προσφοράς

Είναι σχετικά εύκολο να μιλήσουμε στα παιδιά μας για την αξία του να προσφέρεις. Όλοι ξέρουμε πάνω – κάτω τι «πρέπει» να τους πούμε: ότι είναι πολύ καλό και όμορφο το να δίνουμε στους άλλους, ότι έτσι βοηθάμε τον κόσμο γύρω μας κι αυτό είναι σπουδαίο, ότι νιώθουμε χρήσιμοι όταν προσφέρουμε, ότι μέσα από τέτοιες πράξεις παίρνουμε και δίνουμε χαρά…

Αρκούν, όμως, τέτοιου είδους συζητήσεις για να διδάξουμε κάτι τόσο σημαντικό;

Δυστυχώς, η απάντηση είναι όχι. Τα παιδιά ακούνε, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό, αλλά κυρίως μιμούνται. Αντιγράφουν τις συμπεριφορές μας. Μαθαίνουν μέσα από το παράδειγμα που τους δίνουμε με τις πράξεις μας. Πώς να πείσω ένα παιδί να νοιαστεί για τα αδέσποτα, αν δεν έχω τοποθετήσει ένα μπολάκι με νερό για τα ζώα της γειτονιάς κοντά στην πόρτα μου; Πώς να το κάνω να ενδιαφερθεί για τους άστεγους, αν δε χαρίζω ούτε ένα χαμόγελο στους άστεγους που συναντάμε όταν κάνουμε βόλτα μαζί στο κέντρο της Αθήνας; Πώς να του εξηγήσω την έννοια της ανακύκλωσης αν δε με έχει ποτέ να χωρίζω τα σκουπίδια σε διαφορετικές σακούλες;

Αν θέλουμε πραγματικά τα παιδιά μας να προσφέρουν, οφείλουμε να εντάξουμε πρώτα οι ίδιοι της προσφορά στη ζωή μας. Να αποκτήσουμε συνήθειες που να τα ωθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Να δούμε μέσα από τα μάτια τους την καλύτερη εκδοχή του δικού μας εαυτού, ενός εαυτού πιο δοτικού, πιο γενναιόδωρου, πιο ανθρώπινου.

Με τα παιδιά μικρότερης ηλικίας, μπορούμε να ξεκινήσουμε από μια επίσκεψη στο κοντινότερο καταφύγιο αδέσποτων ζώων. Να προσφέρουμε τροφές ή και φάρμακα για τα φιλοξενούμενα σκυλάκια και γατάκια, να περάσουμε χρόνο μαζί τους, να μιλήσουμε με τους εθελοντές… Με παιδιά που είναι πάνω από 7 – 8 ετών και έχουν αρχίσει να χτίζουν μια σχέση με τον κόσμο του βιβλίου, μπορούμε να επισκεφθούμε το Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων και να στηρίξουμε αυτό το υπέροχο εγχείρημα.

Δράσεις όπως ο καθαρισμός ακτών και η δενδροφύτευση είναι ιδανικές για κάθε ηλικία, αρκεί να έρθουμε πρώτα σε επαφή με τους κατάλληλους φορείς που θα μας βοηθήσουν να οργανωθούμε. Αλλά και πιο «μικρά» πράγματα με μεγάλη αξία, όπως το να φροντίζουμε, όταν πηγαίνουμε με τα παιδιά μας στο super market, να αφήνουμε μια σακούλα με λίγα τρόφιμα στο ειδικό καλάθι για τους άπορους συμπολίτες μας ή το να χαρίζουμε ρούχα και παιχνίδια που δε χρειαζόμαστε πια σε οργανισμούς που τα έχουν ανάγκη…

Δε χρειάζεται να γυρίσουμε τον κόσμο μας τούμπα μέσα σε μια μέρα, οι μεγάλες ανατροπές πολλές φορές τρομάζουν κι εμάς και τους οικείους μας και φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Μικρά και σταθερά βήματα χρειάζονται, πάντα προς την κατεύθυνση που θέλουμε να ακολουθήσουμε.

Μόνο ό,τι έχουμε κάνει πραγματικά δικό μας, μπορούμε να το διδάξουμε και σε άλλους ανθρώπους.

Μόνο με το παράδειγμά μας μπορούμε να εμπνεύσουμε τους γύρω μας.

Μόνο με πρόσωπα φωτισμένα από τη χαρά της προσφοράς μπορούμε να πείσουμε τα παιδιά για την αξία της.

Και να είμαστε σίγουροι ότι αν εμείς, με τις πράξεις μας, τους δείξουμε αυτόν τον δρόμο, εκείνα θα τον ακολουθήσουν και θα φτάσουν πιο μακριά απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε…

Ζωή Ναούμ
Δασκάλα – Συγγραφέας